Kulaklarımın içi feryat,
kuytularım alevler içinde...
Bir ben değildim başı dolu
bir öfke ucu loş...

Uzaklara taşınmış evim
gölgesi vardı
gövdesi kalın kabuklu bir ağaç...

Öğle sıcağı oldu.
Terledim galiba
başka ne süzülür alnımdan?..

Öğle sıcak
yerler soğuk...
Bahar ayı hoştur
ama güven olmaz.

Günlerde uzadı...
Bana değil yarına koşun
avuçlarım artık buz gibi.
Saçlarım da uzamaz.
Şehir oldum ben...

Bedenim bir meydan!
Aklım tarla...
Fikrim(i) ekin!

Ben bir çocuk
Ben bir işçi
Ben bir kadın
Ben bir şair
Ben bir şahit
...

Meydana doldu bedenim
avuçlar içinde yükseldim yerden...

Gözlerimin içi boş...

Ben bir insan
gerisi hiç.

Behfmiyye"