"Ölüm mevsimi diyorlar bu aylara; inanmıyorsanız bakın yapraklara; sularını vermişler toprağa.
Bütün doğa ölümün sarısını kuşanmış. Yaşam güçleri geri çekilmiş, bu mevsimin, bu ölümlerin geçmesini bekliyor. Yaşam örgütlenmeleri içlerine kapanıyor; dışarısı tehlikeli. Verilmesi gereken kayıplar verilecek bu mevsimde, kurbanın kim olduğu önemli değil. Doğa, bu yaşamın faturasını kesmek zorunda...
...Vecdet abiyi kaybettik, Taşmekan'dan, Adana'dan. Hepimiz yeniden hatırladık gelecekten bir anıyı. Kül dedik bu sayımızın adına. Yine de ölümleri hüzünle, yas feryatlarıyla değil de, neşeyle, yaşamla karşılamayı öğrenmiştik bir şairden, Can Yücel'den ve cenazesinde Can Yücel'in nereye ekileceğini soran küçük çocuktan..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder