gölge

Bilmiyorum neden böyle söyleşmeler.
Şaşırıyorum.
Üç noktalar, cevaplar…
Belirsizlik, oluyor hep istemesek de. Kaçmaya, gizlenmeye ihtiyacı oluyor insanın çoğu defa. Başka uğraşlar ve başka bedenler bile yetmiyor.
Geçmiş işte. Ya da geç-miş gerçenten.
İsimsizler ruhumu yoruyor bazen. Kim olabilir diye düşünüp durmaktan ya da an lardan birisini umduğumdan…
Okumalı geçmişte yazılanları. Okuyorum bir odanın bütün duvarları kaplı onlarla!
“Çıkmalı bu modan?” hatırlanır belki bir şeyler.
Acıdı çok canım. Belki acımalıydı. Ama yetmez mi artık.
Gölgenle birlikte yaşamaktan çok sıkıldım.
Yollanan mailleri her gün okumaktan da.
Daha fazlasını yapmamazsın galiba bana.
Daha fazla acıtma..