ANTAKYA'DA
sürekli gitmek gerektiğini anlıyorduk,
devinimler gidişlerden oluyordu, yer ler de,
ki -dir ler de.

kendimizi bulma işi bulmuştuk,
sigorta yok, para yok,çalışma saatleri yok...

"iş" bulmuştuk..
ki-iş; kişi-idi

sığınaklardan sokaklara, yalan düşlerlerden gerçek düş'e,
belki aşka belki gerçek inanca...

bulutundan ayrılmayan yağmurlar vardı orada...
biri sıcak biri soğuk odalar,
odaların içinde sokaklar,
odunların üzerinde sohbetler,
atölyeler,
bir de karşıda, rüzgarın yönüne eğilmiş ağaçlar!