...

kapı açık, algım açık, ağzım apaçık ve artık tüm söylenen sözler  beyhude...

bu çaba, bu koşuşturmaca hali, bu durgun suları bulandırıp kaos seviciliği yalnızca cılız kıvılcımlar doğuruyor beynimde.

nefes alamıyor değil de aldığımı veremiyormuş gibi hissetmekten gerçekten sıkıldım.

yeter!

ne bir nefes, ne bir jest ne de bir ses çıkmasın artık kıpraşıp duran bedenlerden.

kontrolsüzlükten doğan yeni yetme sorular, hepimize fazla gelmedi mi?

...