aynı yoldayız, aynı zamanda ve fakat değişken iklimlerde. güneş yok benim başımda, gözleri ağlamaklı bir gece ve ağarmış saçlarını yüzüme sürmeye hevesli bir ay parçası var sadece, gerisi susuzluktan dudağı kurumuş bir hikaye o kadar.
İşte tüm evrenim bu,
Kırılgan ayaklarım, sen gibi… anılarım ise çoğalmaya hevesli doğurgan bir köpek gibi. daha dün göbek bağını kesmiştim yürümekten şişmiş parmak uçlarımın verdiği sızıya benzeyen acılarımın, ne zaman büyüdü de koca bir yürek oldu, hep sızılı
Peki ya ben daha kaç hayat yolculıycam,ne zaman sızıdan arınmış sevda yüklü kalbimi paylaşıcam, ne zaman büyüycem, ne zaman büyük ölcem???
Bu mu payıma düşen? Hep çocuk olmak, hep çocuk ölmek…
süley MAN:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder